Nie wystarczy mundur, notatnik i bloczek mandatowy. "Bardzo dobra wiadomość" z Brukseli. Premier: Będzie kolejne 200 mln euro z EPF Policjanci masowo biorą zwolnienia L4. Jest na nich już

W poniedziałki do ZUS trafia nawet ok. 180 tys. zwolnień lekarskich, znacznie więcej niż w inne dni. Rekordowo dużo zaświadczeń wystawiono 17 grudnia ubiegłego roku, 21 stycznia oraz 28 stycznia. Najczęściej Polacy biorą zwolnienia na 4-5 dni – wynika z danych Zakładu Ubezpieczeń Społecznych.

Nie mam telewizji. Siłą rzeczy omija mnie tradycyjny spot reklamowy. I dobrze, bo szkoda marnować swój czas na te głupoty. Jeśli jednak czasem jestem u kogoś, kto właśnie ogląda telewizję i mogę sobie podejrzeć reklamy, to zawsze trafiam na coś inspirującego lub śmiesznego. Tym razem natchnieniem do wpisu była reklama Vics: Mama nie bierze zwolnienia. Nie mam nic przeciwko produktowi. Staram się na blogu nie polecać leków, ale nie będę ukrywać: zdarzyło mi się kupić produkty marki Vicks. Nie dostanie się też twórcom reklamy. Jakby nie było, przedstawili rzeczywistość. Faktycznie, kobiety często nie mogę skorzystać ze zwolnienia, ale chyba częściej po prostu nie chcą. I to im się dostanie bura, a przy okazji mi też. Kobieta nie chce pozwolić sobie na słabość Na początek weźmy pod analizę stereotypowego, chorego mężczyznę. Według memów i kobiecych opowieści, taki lekko przeziębiony misiaczek zamienia się w umierającego marudę. Żartobliwie narzekamy na ich zachowanie, ale skaczemy wokół nich, to podając herbatkę, to gotując rosołek, to głaskając po główce. Taki stereotypowy pan swoje wyleży i wyzdrowieje, a kobieta? Z życia chorej Sara: -Co robisz? Odpoczywasz? -No, tak, tak. Tylko wstałam na chwilę zmywanie wstawić i pralkę załadować. Przy okazji może odkurzę. Oj, trochę mi się w głowie zakręciło, ale jeszcze dokończę ten projekt. No, nie krzycz na mnie! Przecież leżę! Tylko wstałam powiesić pranie. No przecież nie może zostać w pralce, a ty późno wrócisz. Tak, już wracam do łóżka. Może umyję podłogę, eee, jednak nie dam rady. No, już leżę! Serio!. Czemu jest nam tak trudno przyznać się do własnej słabości? Czy to kwestia feministycznej propagandy pod tytułem: Jak trzeba, to i sama wniosę lodówkę? Zdaję sobie sprawę, że są na tym świecie samotne matki, które nie mają nikogo do pomocy. Albo takie, których mężowie tylko biorą, a jedyną pomoc jaką oferują, to omiatanie wzrokiem kurzy leżąc na kanapie. Ja jednak znam pełno mężczyzn, którzy do swoich kobiet podchodzą z miłością i troską. A jak nie ma tego faceta, to przecież jest też rodzina i przyjaciela. Dlaczego nie chcemy pozwolić sobie pomóc? Nie jest łatwo, ale się uczę! Staram się zaakceptować to, że nie jestem w stanie teraz zrobić wszystkiego. W najgorszych momentach, gdy nie byłam w stanie się podnieść z łóżka, dzwoniłam do rodziny i pytałam, czy mogą wziąć do siebie chociaż na kilka godzin. Nie dlatego, że miałam jej dosyć. Raczej czułam przymus by wymyślić jej jakąś zabawę inną niż oglądanie bajek. Z ciocią przynajmniej przewiezie się po mieście, odwiedzi babcię, wróci do domu wybawiona i szczęśliwa. Mam taki charakter, że w trudnych sytuacjach zamykam się w sobie. Zazwyczaj dopiero po jakimś czasie jestem gotowa “przegadać” temat. Dużo wysiłku kosztuje mnie dzwonienie do rodziny, przyjaciół i po prostu rozmawianie. O tym, że coś boli, że coś jest nie tak. Czasem wręcz robię to specjalnie, trochę wbrew sobie, ale widzę, że otwiera mnie to na innych. Wychodzę ze swojej skorupy i już nie spinam się się, gdy ktoś chce mnie przytulić. Wychodzę z cichego zainteresowania, czyli “widzę, że coś ci jest, ale nie będę się narzucać” i coraz łatwiej przejawiać mi aktywną życzliwość. Ale najpierw musiałam sama sobie pozwolić “iść na zwolnienie”. Baby, a właściwie panowie też, pozwólmy sobie na słabość i przyjmijmy pomoc od innych. W końcu jesteśmy tylko ludźmi. Sara Na co dzień szczęśliwa żona i mama Mai i Lei, które są uczestniczkami wielu wydarzeń z tej strony. Zawodowo spełnia się jako account manager i copywriter. Na swoim blogu uchyla wam rąbka tajemnicy swojego prywatnego życia oraz dzieli się tym co powinno was zainteresować.

„Mamy nie biorą zwolnienia, mamy biorą szybkie lekarstwo”, czyli współczesna mama, współczesny tata a kreacja medialna w zakresie zachowań związanych z promocją i ochroną zdrowia w rodzinie. Zeszyty Naukowe Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Witelona w Legnicy, Dec 2016 Anna Kowal-Orczykowska

^{Znacie tę reklamę środka na przeziębienia? – Alicjo, muszę wziąć jeden dzień zwolnienia. Poradzisz sobie? – pyta zasmarkana pani w garsonce. Na to jej córeczce przebranej za wróżkę opada różdżka. Lubię to bardzo, bo chociaż nie wiem czy po spożyciu leku taka mama w trymiga jest gotowa do zabaw z córką, ale to hasło „mamy nie biorą zwolnienia” jest takie prawdziwe. I wszystkie mamy o tym wią. Dlatego, gdy obudziłam się o 6 rano z gorączką i bólem wszystkich zębów z prawej strony, łyknęłam Gripex, wstałam z łóżka, nastawiłam wodę na kawę, ubrałam Córkę Drugą w strój galowy, siebie w wszystkojednojakibyleciepły i odwiozłam ją na 7 rano do przedszkola, bo jechała na wycieczkę. Wróciłam do domu, wypiłam tę kawę, co ją zalałam rano, rozwiesiłam pranie i odwiozłam Córkę Pierwszą do szkoły, przy okazji składając papier z oświadczeniem, że ma się uczyć także w pierwszej klasie i wylewając żale na dyrektora, że w klasie jest za mało dziewczynek. Wróciłam do domu, przeżułam fusy, wzięłam prysznic i pojechałam do lekarza specjalisty. U lekarza spędziłam 1,5 godziny głównie grając w kulki, więc w sumie relaks byłby, gdyby nie to, że gorączka i te zęby…. Wróciłam do domu, odpaliłam Clio, w którym zepsuła się wczoraj blokada antynapadowa i ogólnie ruszenie nim graniczyło z cudem (a nawet nie napadałam własnego Clio), pojechałam do mechanika, u którego dowiedziałam się, że będą mi wycinać połowę kabli z auta i że to potrwa, więc zadzwoniłam do babci z prośbą, żeby mnie odebrała ze sklepu, bo jeszcze muszę kupić coś na obiad. I Gripex. Babcia mnie odebrała, odwiozła do domu, zjadłam obiad, pojechałam babci autem po Córkę Pierwszą do szkoły, podrzuciłam ją do domu z instrukcją, że ma sobie nałożyć pierogów, a babcia je odgrzeje i pojechałam do lekarza rodzinnego, ale po drodze wleciałam na pocztę, bo miałam do odbioru przekaz pieniężny. U lekarza siedziałam godzinę. Grając w kulki… no ale gorączka i zęby. Lekarz nacisnął mi na zatoki, te takie pod oczami, więc prawie wyszłam z siebie. Dostałam receptę na antybiotyk, krople do nosa, leki antydepresyjne, wzięłam kasę z bankomatu, odebrałam Córkę Drugą z przedszkola, skoczyłam do mechanika, żeby mu zapłacić i odebrać kluczyki, a potem do domu. Posiedziałam 45 minut zabawiając świnkę, wypiłam kawę, przyjechał dziadek i chciał mnie podrzucić do mechanika, ale po drodze jeszcze musiałam wejść do przychodni weterynaryjnej po kota, którego wyciągnęli spod kroplówek. Odebrałam samochód, skoczyłam do apteki po antybiotyk, wróciłam do domu, zaparkowałam moje auto na podwórku po prawej, babci auto po lewej, weszłam do domu…. i…. Po co to wszystko piszę? Żebyście byli pod wrażeniem? Żeby wyjść na matkę waleczną, która stoczyła heroiczną bitwę o przetrwanie? Nie. Po prostu jak już wróciłam i usiadłam na krześle, to wyżarłam pół opakowania ptasiego mleczka. No kurde, napiszcie, że mi się należało…. i że te drugie pół też mogę zjeść…} . 699 165 437 685 743 655 558 607

reklama mamy nie biorą zwolnienia