nieznane, 400 ludzi w jednej tylko bitwie. wysokie. Położenie na mapie Egiptu. miejsce bitwy. 31°12′N 29°55′E. / 31,200000 29,916667. Oblężenie Aleksandrii – oblężenie, które miało miejsce w latach 48–47 p.n.e. w czasie kampanii Cezara w Egipcie.
Wojny domowe w Imperium Rzymskim stanowią bardzo ciekawą lekturę. Daniel Gazda skoncentrował się na wewnętrznych konfliktach jednego z największych państw starożytności. Przedstawione są dzieje wojen domowych, a także największych jej bohaterów – od Mariusza i Sulli, przez Pompejusza Wielkiego i Juliusza Cezara, po Sewerów i Konstantyna. Przed omówieniem poszczególnych wojen autor w syntetycznej formie przedstawił rozwój sztuki wojennej i zaprezentował największe jej zdobycze. Z lektury dowiadujemy się np. na jakie jednostki dzieliły się rzymskie oddziały, a także jakie miały zadania. Dodatkowo wiele jest o ich uzbrojeniu i wykorzystaniu nowoczesnych, jak na owe czasy, zdobyczy technicznych – balisty, mostów pontonowych, czy maszyn oblężniczych. Dopiero po tym krótkim, ale za to bardzo ciekawym wstępie, autor przechodzi do toczonych onegdaj wojen. Z rozdziałów poświęconych opisom wielkich bitew i znaczących wodzów dowiadujemy się bardzo wiele ciekawych informacji. Sylwetki najważniejszych osób przedstawione są w pigułce, a autor podaje najistotniejsze cechy postaci w kontekście danej wojny. Oprócz samych działań militarnych autor przedstawia czytelnikom tło polityczne i ówczesnych najwyższych urzędników/dowódców, którzy często między sobą toczyli zażarte spory. Duża zaletą Wojen domowych w Imperium Rzymskim jest jej wydanie – twarda oprawa oraz kolorowe ilustracje wraz z dokładnymi mapami i licznymi przypisami znacznie ułatwiają odbiór lektury. Podział wojsk na polach bitew i kierunki ich marszu przedstawione są w klarowny sposób. Wystarczy jeden rzut oka na mapę, aby po przeczytaniu fragmentu tekstu mieć pełne wyobrażenie o danej bitwie. Autor często przytacza fragmenty kronik starożytnych historyków. Wybrane antyczne teksty świetnie oddają klimat czasów w jakich powstały i w sposób odpowiedni charakteryzują zarówno nastroje w społeczeństwie, jak i wśród elit. Dzięki licznym cytatom oraz dodanymi do nich komentarzami obraz wojen domowych staje się pełniejszy. Lektura jest zdecydowanie przyjemna w odbiorze, do tego zrozumiała nie tylko dla historyków, ale również dla osób fascynujących się antycznym światem. Daniel Gazda w swej pracy stronił od aspektów gospodarczych Imperium Rzymskiego podając wyłącznie tyle informacji, ile było potrzeba. Skupiwszy się na dążeniach poszczególnych wodzów można dostrzec, jakie znaczenie zyskała armia mogąca obalać i stawiać cesarzy. W dobie republiki, a także w okresie jej upadku, legioniści byli wierni i pełni oddania. Lojalność względem swego dowódcy charakteryzowała wszystkich legionistów. Gdy czasy się zmieniły, podbojów i łupów było coraz mniej, a żądania żołdaków coraz większe, armia zaczęła stanowić ogromny problem. Wielu próbowało go rozwiązać, ale na dobrą sprawę nikomu nie udało się w pełni zaspokoić oczekiwań weteranów. Jakie kroki podejmowali poszczególni wodzowie? Tego dowiecie po przeczytaniu Wojen domowych w Imperium Rzymskim. Choć w samej książce o tym aspekcie jest niewiele, osoby znające kontekst historyczny będą potrafiły wyłapać niuanse, dzięki którym ta lektura okazała się być ciekawa i warta polecenia. Upadek polityczny i coraz większa wewnętrzna anarchia szła w parze z upadkiem kulturalnym, co dobrze zostało ujęte przez autora. O ile Oktawian August po zdobyciu władzy uczynił wiele dobrego dla Wiecznego Miasta, o tyle uzurpator Magnencjusz dbał jedynie o utrzymanie swoich wpływów, pełny skarbiec i wygodne życie. Jest to dobra lektura dla osób chcących poznać dzieje Rzymu z wojskowego punktu widzenia, historyków wojskowości oraz pasjonatów. Każdy czytelnik powinien znaleźć coś dla siebie, a lekkość pióra i dobry styl jedynie wzbogaci chwile poświęcone na czytanie Wojen domowych w Imperium Rzymskim. Korekta: Beata Ochnio autor: Gazda Daniel rok wydania: 2008 wydawca: BELLONA miejsce wydania: Warszawa objętość: 312 format: oprawa: Twarda ISBN: 9788311113251 Dziękujemy Wydawnictwu Bellona za udostępnienie książki do recenzji. Komentarze do starszych artykułów tymczasowo niedostępne... nieznane. brak współrzędnych. Bitwa nad rzeką Axios – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 391 n.e. między Rzymianami i Gotami za czasów cesarza Teodozjusza I . W roku 391 Goci spustoszyli szerokie połacie Macedonii. Miejscem ich stacjonowania były bagna u ujścia rzeki Axios ( Wardar ), skąd dokonywali oni licznych wypadów
Sklep Książki Historia Militaria i kampanie wojenne Wojny Domowe w Imperium Rzymskim (okładka twarda, Oceń produkt jako pierwszy Opis Opis Książka jest próbą przybliżenia czytelnikowi najważniejszych kampanii wojennych rozgrywających się w trakcie bratobójczych wojen toczonych przez Rzymian. Przedstawiono w niej kampanie od końca Republiki Rzymskiej, czyli od I wieku do podziału Cesarstwa Rzymskiego w 395 r. Jest to w pierwsza w Polsce tak szeroka publikacja na ten temat. Dane szczegółowe Dane szczegółowe ID produktu: 1003542056 Tytuł: Wojny Domowe w Imperium Rzymskim Autor: Gazda Daniel Wydawnictwo: Wydawnictwo Bellona Język wydania: polski Język oryginału: polski Liczba stron: 308 Numer wydania: I Data premiery: 2008-10-30 Rok wydania: 2008 Forma: książka Wymiary produktu [mm]: 240 x 170 Indeks: 61527317 Recenzje Recenzje Inne z tego wydawnictwa Najczęściej kupowane
Oblężenie Massalii. Oblężenie Massalii – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 49 p.n.e. w czasie wojny optymatów z popularami (49–45 p.n.e.). W lutym 49 p.n.e. Cezar zdobył Korfinium, zmuszając Lucjusza Domicjusza Ahenobarbusa do opuszczenia Italii i przeprawy do Massalii. Dowódca zgromadził w mieście 10 000 żołnierzy
Septymiusz Sewer (panował od 4 IV 193 do dnia śmierci – 4 II 211) doszedł do władzy po zawziętej walce w wojnie domowej, jaka rozgorzała w Imperium Romanum po upadku dynastii Antoninów. Prowadził zrównoważoną politykę inwestowania w prowincjach Cesarstwa, ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju prowincji, z jakiej pochodził – Afryki. Z dużymi sukcesami prowadził działania wojenne na rzymskim Bliskim Wschodzie, co w dłuższej perspektywie było elementem bardzo ciekawego procesu przenoszenia się ciężaru imperium na Wschód. W grudniu 192 roku cesarz Kommudus został zamordowany. Zakończyła swoje panowanie rządząca Cesarstwem dynastia Antoniów. Podczas walk w wojnie domowej Septymiusz zniszczył Bizancjum greckie miasto nad Złotym Rogiem. Prowadził walki na Bałkanach spychając oddziały innego pretendenta do tronu Nigra poza Europę. Cesarz wojownik Septymiusz Sewer skutecznie odbijał z rąk Arsacydów kolejne pozycje na mapie Bliskiego Wschodu. Już w 195 roku Rzymianie zamienili w prowincję Osroenę, która dotychczas była królestwem klienckim imperium. Cesarz wyjechał na zachód, gdzie rozbił wojska konkurenta do tronu pod Lugdunum w lutym 197 roku. Następnie powrócił na wschód, aby dokończyć rozprawę z Partami. W latach 197 – 198 podczas wojny z Arsacydami wojska rzymskie dotarły aż do Ktezyfontu i zniszczyły tę wspaniałą stolicę Partów w Mezopotamii. Na innych granicach również nie dawał pola do popisu wrogom imperium Rzymian. Pierwszy z Sewerów przesunął granice rzymskie w Afryce przybliżając je do północnych rubieży Sahary w latach 204 – 205 tym samym odpychając plemiona koczowników pustoszących szybko rozwijające się ziemie rzymskiej Afryki. Sprawa pretorianów Cesarz zreformował oddziały pretorianów, elitarnej gwardii cesarskiej, które oskarżał o zamieszanie, jakie wybuchło na skutek mordu na Kommodusie. Pretorianie mieli od jego czasów stacjonować w Castra Albana – obozowisku zlokalizowanym w starożytnym mieście Alba Longa położnym 25 km od Rzymu. Mieli oni jeszcze dać o sobie znać w następnym stuleciu – obalając i wynosząc do władzy kolejnych władców. Panowanie Septymiusza kończyło się w czasach ataków barbarzyńców w Brytanii. Cesarz odpowiedział w 208 roku okrutnymi represjami. Niszczył majątki plemion z północy i mordował ich członków. Jego taktyka okazała się skuteczna i na Wyspie na długo zapanował pokój. Władca zmarł w 211 roku w Eboricum w Brytanii. Septymiusz Sewer założył jedną z najpotężniejszych dynastii w historii Cesarstwa Rzymskiego. Zreorganizował administrację, stworzył nowe jednostki wojskowe, prowadził aktywną politykę zagraniczną na Bliskim Wschodzie. Choć wcześniej sam podczas wojny domowej nakazał zniszczyć starą grecką osadę Bizancjum to jednak jemu zawdzięczamy decyzję o odbudowie miasta. Septymiusz, niezwykły cesarz z odległej Afryki, odbudował miasto, które z biegiem czasu miało zmienić nazwę i stać się symbolem nowego Cesarstwa…
Bitwa pod Kluzjum – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 82 p.n.e. w tak zwanej I wojnie domowej w republikańskim Rzymie (83–82 p.n.e.). Krótko po zajęciu Rzymu, Korneliusz Sulla wyruszył z wojskiem do Etrurii przeciwko siłom Gnejusza Papiriusza Karbona. W stoczonych tu dwóch bitwach: pod Glanis i pod Saturniną zwycięstwo
Kiedy Rzym był małym państewkiem, jego obywatele, według autorów starożytnych, stanowili wzór wszelkich cnót, a państwo gwarantowało swobody obywatelskie. Gdy jednak w wyniku zaborczych wojen terytorium rzymskie znacznie się rozrosło i zaczęły napływać bogactwa, w społeczeństwie zapanowała chciwość, korupcja, łamanie prawa, demoralizacja i upadek ideałów. W obronie interesów poszczególnych grup powstawały stronnictwa polityczne, które zaczęły ze sobą walczyć. W stronnictwach zdobywały władzę jednostki, które nakłaniały obywateli do przeniesienia sporu na ulice. Innym powodem wojen była rzeczywista lub pozorna obrona przed tyranią czy zwyrodnieniami władzy, a od IV wieku także religii. Książka jest próbą przybliżenia najważniejszych kampanii wojen rozgrywających się w trakcie bratobójczych walk toczonych przez Rzymian - od końca Republiki Rzymskiej, czyli I wieku do podziału Cesarstwa Rzymskiego w 395 r.
Przyczyny upadku Imperium Rzymskiego: - Załamanie gospodarcze - Olbrzymi wzrost podatków, przez co społeczeństwo mocno zubożało - Wojny domowe - Walka z chrześcijaństwem - Dżuma - Nieudolne sprawowanie władzy Pozdrawiam :)
Zdjęcie: latarnia diogenes - bloger Od czasu pojawienia się pierwszego triumwiratu rzymskiego większość ludu rzymskiego była świadoma, że ​​w w każdej chwili może powstać konflikt, który postawi jego system polityczny między młotem a kowadłem. Ściana. W tej lekcji od NAUCZYCIELA przedstawiamy Ci podsumowanie wojny domowej między Pompejuszem a Cezarem, Był to koniec pierwszego triumwiratu i początek końca Republiki Rzymskiej, ponieważ po tym konflikcie znajdziemy dyktatury Cezara i chociaż po jego zabójstwie poprzedni system polityczny został ponownie zreorganizowany, to trwało to zaledwie kilka lat jeszcze. Może Ci się spodobać: Historia Kleopatry i Juliusza Cezara- Podsumowanie Indeks Geneza sporu Pierwszy triumwirat Wojna domowa śmierć Cezaraar Geneza sporu. To podsumowanie wojny domowej między Pompejuszem a Cezarem musi zacząć się od rozmowy o przyczyny, które doprowadziły tych generałów do konfrontacji ze sobą. Po pokonaniu Kartaginy w 146 pne. C. Rzym praktycznie anektował zachodnią część Morza Śródziemnego, ponieważ od tej pory zdecydowali się działać na Półwyspie Iberyjskim. Później trwały podboje macedońskie, imperium Seleucydów i Egipt znalazły się pod patronatem rzymskim, to znaczy nie zrobiły kroku bez zgody Rzymu; w ten sposób Morze Śródziemne zostało całkowicie otoczone tą samą kulturą. To, dalekie od bycia wielką korzyścią dla Rzeczypospolitej, położyło na stole jej niezdolność do zorganizowania terytoriów, wywodząca się z napięcia na terytoriach anektowanych a w samym Senacie podzielono go na: Popularny: była to grupa reformistyczna w Senacie, w jej punktach było nadanie obywatelstwa rzymskiego większość członków Imperium, oprócz dawania większej wolności anektowanym krajom poprzez tworzenie zespoły. Konserwatyści / optymiści: składający się z arystokracji, nie chcieli oddawać sejmom większej władzy, ponieważ Senat był jedyną ważną instytucją. W latach 80-63 a. DO. Republika Rzymska musiała zmierzyć się z szeregiem problemów, które spowodowały znaczne osłabienie jej potęgi. Przede wszystkim wojna między Marío (popularny) i Sila (konserwatywny), pierwszy z nich stworzył autokratyczny reżim, który zablokował władzę Senatu, rozpoczynając ostre represje wobec konserwatywnego sektora. Potem Sila wkroczył ze swoją armią do Rzymu, mianując się dyktatorem i dokonując tych samych czynów dalej popularne, w rzeczywistości Juliusz Cezar miał zostać wyeliminowany, ponieważ był członkiem sektora popularny. Z drugiej strony, między 65 a 63 rokiem życia. DO. miał miejsce spisek Katyliny, który chciał zakończyć republikę i ogłosić się dyktatorem. To musi wystarczyć, abyśmy zrozumieli, że Senat nie był w stanie kontrolować swoich generałów, którzy pragnęli większej władzy i większej swobody poruszania się. Wszystko to łącznie z faktem, że armie zaczęły być wierne (stając się swego rodzaju armiami). prywatne, opłacane przez samych generałów) jest więcej niż wystarczające, abyśmy mogli zrozumieć upadek Republika. Mapa: odyseja - bloger Pierwszy triumwirat. W naszym podsumowaniu wojny domowej między Pompejuszem a Cezarem umieszczamy się między 60 a 53 rokiem DO. daty pierwszy triumwirat rzymski złożony z Krassusa, Pompejusza i Cezara, Ci trzej żołnierze połączyli siły, aby zająć najważniejsze pozycje w państwie rzymskim. W tym czasie Cezar stawał się coraz potężniejszy zwiększając swoje armie i zyskując poparcie rzymskich klas ludowych, które widziały go, chwałę Rzym, jako generał, który poszerzył teren rozwijającego się Imperium, a także stłumił bunty Niemcy. Biorąc to pod uwagę, konserwatywny sektor Senatu obawiał się możliwego marszu Cezara ze swoimi armiami w kierunku Rzymu, jak wcześniej Sulla robił dobrze; w ten sposób szukali wsparcia Pompejusz, jedyny generał lojalny wobec Senatu. Do tego musimy zobaczyć dwa bardzo ważne czynniki doprowadziłoby to do wojny domowej między Pompejuszem a Cezarem: w rok 53 DO. Krassus zmarł w Partii gdy próbował ujarzmić wspomnianych ludzi, w ten sposób zakończył się pierwszy triumwirat. Śmierć Julii, żona Pompejusza i córka Cezara, małżeństwo, które posłużyło do stworzenia sojuszu między dwoma żołnierzami. To sprawiło, że zostaną mianowani dwaj nowi konsulowie że w krótkim czasie zostali uznani za skorumpowanych, rozpoczynając prawdziwe wojny w mieście między sektorem popularnym i konserwatywnym. Ta niestabilność została spotęgowana przez opóźnienie Cezara w powrocie do Rzymu. Powiedział generał był w was Galowie nadal prowadzi kampanie mające na celu uniknięcie powrotu do miasta, a tym samym utraty jego magistratu.. W obliczu poparcia Pompejusza Cezar postanowił udać się do Rzymu z legionem XIII, osiedlając się w Rawennie, przed którym Pompejusz rozpoczął rekrutację żołnierzy bez zgody Senatu, co było postrzegane przez klasy ludowe jako atak na Republika. Podobnie Marco Antonio, generał Cezara, został wysłany do miasta i zdołał objąć stanowisko trybuna plebsu, aby przygotować się na przybycie Julia. W tej innej lekcji odkryjemy, że I i II triumwirat Rzymu. Obraz: Udostępnianie slajdów Wojna domowa. 10 stycznia 49 do. Wojska Cezara przekroczyły rzekę Rubikon, kiedy to generał wypowiedział jedno ze swoich słynnych zwrotów „Alea iacta est”. Należy pamiętać, że wojna rozpoczęła się w tym czasie, ponieważ zabroniono wjazdu do Włoch z legionami. Najważniejsze momenty wojny domowej to: 16 stycznia Cezar kontrolował wybrzeże Adriatyku i Arezzo, fakt, który doprowadził do opuszczenia miasta przez Senat Rzymu, dzieląc prowincje między różnych lojalistów do Bo w ten sposób można powiedzieć, że Rzeczpospolita zniknęła całkowicie, skoro pozostawili miasto swobodne dla Cezara. Ta pierwsza część zakończyła się oblężeniem miasta Brindisi, gdzie znajdował się Pompejusz i inni. senatorów, którzy starali się maszerować z Włoch do innych części cesarstwa i w ten sposób być w stanie wzmocnić militarnie. 20 lutego rozpoczął oblężenie miasta, a dwa dni później Pompejuszowi udało się zaokrętować i uciec przed Cezarem. 29 marca Cezar wkroczył do Rzymu zrestrukturyzować jego obronę przed możliwymi atakami, a także wykorzystać święty skarb do opłacenia swoich żołnierzy. Po tym mianował Lepidusa pretorem w mieście, nie dając temu, co pozostało z Senatu, możliwości odmowy. Po tym, w sierpniu rozpoczęła się wojna w Hispania, prowincji, w której Pompejusz miał wielką władzę. Między 2 a 25 sierpnia przeprowadzono serię ruchów wojskowych, których efektem było kapitulacja wojsk pompejskich, nie rozlewając ani jednej kropli krwi, wszystko to było zasługą wielkiej przebiegłości Cezara. Kampanie Grecji Czyj najważniejszy punkt był Bitwa pod Farsaliami miała miejsce 9 sierpnia 48 roku. do. gdzie Pompejusz został pokonany, choć generałowi udało się uciec do Egiptu, szukając ochrony u Ptolemeusza XIII, gdzie przebywał dźgnięty i ścięty and po dotarciu do brzegu 28 września 48 DO. W ten sposób można powiedzieć, że zakończyła się wojna Pompejusza z Cezarem, choć dyktator rzymski musiał jeszcze dłużej walczyć, aby spacyfikować wszystkie prowincje Imperium. Śmierć Cezara. Kończąc naszym podsumowaniem wojny domowej między Pompejuszem a Cezarem, musimy wiedzieć, że po spacyfikowaniu wszystkich prowincji Cezar pomaszerował do Rzymu, aby dokonać szeregu zmian, których celem było ustanowienie monarchiiNie było tajemnicą, że generał uważał, że to jedyny sposób na utrzymanie tak wielu terytoriów. W ten sposób grupa senatorów dnia… 15 marca 44 pne DO. zaskoczył generała w Senacie, gdzie został dźgnięty. Po tym odnajdziemy utworzenie drugiego triumwiratu, a później początek imperium z Octavio. Jeśli chcesz przeczytać więcej artykułów podobnych do Wojna domowa między Pompejuszem a Cezarem – podsumowanie, zalecamy wpisanie naszej kategorii Fabuła. Poprzednia lekcjaI i II triumwirat rzymski -...Następna lekcjaOktawian, cesarz rzymski - Biografia
. 351 651 662 382 85 58 146 582

wojny domowe w imperium rzymskim